ΑΛΕΚΑ ΤΣΙΛΙΜΠΑΡΗ

Αλεξάνδρα Τσιλιμπάρη, ηθοποιός,
συγγραφέας, ποιήτρια

«Ας αφυπνίσουμε μαζί τη σκέψη μας»

Συνέντευξη στην Σοφία Διγενή-Κολιοτάση

«Εγώ πάντως, δεν θα πάψω ποτέ  ««ν’ αναδύομαι με τις φτερούγες των ποιητών, που μ’ ανεβάζουν από τη μικρούλα μου κάμαρα, στο άπειρο, να μη χάσω τον παράδεισο…»» γράφει σε ένα εισαγωγικό σημείωμα ενός από τα βιβλία της η Αλέκα Τσιλιμπάρη.

Την γνωρίσαμε μέσα από ρόλους της στο θέατρο και την τηλεόραση αλλά και μέσα από τα κείμενά της. Με τη φλέβα της Κερκυραϊκής καταγωγής της να γίνεται το γνώρισμα της φωνής αλλά και της εσωτερικής ευγένειας η Αλέκα Τσιλιμπάρη μας έχει δώσει το πολιτιστικό στίγμα της.

«Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά κατάγομαι από την Κέρκυρα, κι αυτή η τρέλα που λένε ότι, διακατέχει τους Κερκυραίους, δεν ξέρω αν με έσωσε ή με χαντάκωσε. Το σίγουρο είναι πως με ταξίδεψε» λέει.

Την συναντήσαμε στην Πετρούπολη εκεί που ζει από μικρό παιδί. Από το μπαλκόνι της κάθε μέρα αντικρίζει το καταπράσινο πάρκο του Δήμου. «Η Πετρούπολη πρασινίζει» μας λέει. «Κάποτε εδώ ήταν παντού πέτρα. Σήμερα τα νταμάρια δώσανε τη θέση τους στο πράσινο και χάρις τις προσπάθειες των δημοτών και της δημοτικής αρχής η όψη της πόλης άλλαξε» λέει.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

Η Αλέκα Τσιλιμπάρη από πολύ μικρή άρχισε να γράφει ποίηση. «Αργότερα, διήγημα, μυθιστόρημα. Στο σχολείο μελοποιούσα στίχους και έκανα διασκευές γνωστών τραγουδιών. Σήμερα πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά με τη στιχουργική και το τραγούδι».

Το πρώτο της βιβλίο ποίησης, εκδόθηκε το 1995 στις εκδόσεις «ΑΔΑΜ», με τον τίτλο «Ψίθυροι και Φως». Αργότερα βραβεύτηκε σε λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΑΣΔΑ (Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αττικής) με το πρώτο βραβείο για το διήγημα «Η σειρήνα της θάλασσας» και τον επόμενο χρόνο, πήρε το τρίτο βραβείο διηγήματος, για το διήγημα, «Ένα Αστέρι Πέφτει».

        Το δεύτερο βιβλίο ποίησης με τίτλο "γυμνοί στο χρόνο", εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις GUTENBERG – Βαγγέλης Δαρδανός.

Η δημιουργία είναι τροφή της ψυχής κι η τέχνη λύτρωση

Καθώς καταγράφουμε τη δουλειά της η Αλέκα αυτοσαρκάζεται: «Και μετά μου λέτε εμένα για την τρέλα των Κερκυραίων! Αλλά, εκτός της τρέλας, η δημιουργία είναι τροφή της ψυχής κι η τέχνη λύτρωση. Λέω, λοιπόν, να συνεχίσω έτσι, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι λίγη!» καταλήγει.

Όταν την ρωτήσαμε αν φοβάται το χρόνο, μας κοίταξε σχεδόν εξεταστικά και έπειτα από λιγόλεπτη σιωπή απάντησε μόνον όπως ξέρει εκείνη ποιητικά: «Ο χρόνος, γοργός κι αέρινος ταξιδιώτης, ο φαγάς της νιότης μας, η ψευδαίσθηση της απόλαυσης, ο ελάχιστος, ο απεριόριστος, ο αναγκαίος, ο βασανιστικός, το δώρο της ζωής μας σ' αυτή τη σύντομη βόλτα πάνω στη γη. Αυτός που καθημερινά τον αντικρίζουμε και τον αναζητούμε, τον μισούμε, μας ταλανίζει αλλά μας χαρίζει το φως, που σκοτάδι το κάνουμε, με το φόβο μας για το εφήμερο, ζώντας την αγωνία του θανάτου. Ας αφυπνιστούμε. Χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια δική μας επινόηση, μια κατάκτηση, θα έλεγα, γιατί κατά ένα μέρος τον εξουσιάζουμε. Από τη συνειδητοποίηση της βιολογικής μας ύπαρξης, μέχρι την κατανόηση της θνητότητάς μας, καταφέραμε να τον εγκλωβίσουμε. Τον μετρήσαμε και του φορέσαμε ένα ρολόι, για να τον βλέπουμε και να τον ακούμε». Ναι, η Αλέκα Τσιλιμπάρη δεν τα έχει με τον χρόνο, φλερτάρει μαζί του κι απλά τον γνωρίζει.

ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ

Σπούδασε ψυχολογία στο Ανοιχτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο και έκανε όπως λέει «πρακτική στην... καθημερινότητα». Παρακολούθησε πρακτική φιλοσοφία στον όμιλο μελετών, μέχρι που: «κατανόησα πως, η ατέλειωτη γνώση που σου προσφέρουν τα βιβλία, είναι άχρηστη αν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου» καταλήγει. Τελείωσε τη  Δραματική σχολή τουΒασίλη Διαμαντόπουλου «ΙΑΣΜΟΣ», το 2004. 

Έκανε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση, και η ίδια τονίζει «όχι πολλά πράγματα γιατί για βιοποριστικούς λόγους εργάστηκα επί είκοσι πέντε χρόνια στην Ολυμπιακή Αεροπορία στην οποία μπήκα με εξετάσεις. Ήταν πολύ δύσκολα τότε γιατί εκτός από τα σωματικά προσόντα ήθελε και γνώσεις. Με έσωσαν οι ξένες γλώσσες!». 

Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, την αισθητική και αρθρογραφούσε σε περιοδικά και τοπικές εφημερίδες.

Δύσκολα μαντεύει κάποιος την ηλικία της γιατί διατηρεί εκείνη τη νιότη της ψυχής που δεν χρειάζεται περιττά φκιασίδια κι όπως λέει αυτό το οφείλει στο χορό:   «Έκανα 14 χρόνια κλασσικό μπαλέτο και συνεχίζω να χορεύω tango και άλλους latin χορούς. Ζω την μαγεία τους όποτε μου δίνεται η ευκαιρία».

Η Αλεξάνδρα Τσιλιμπάρη δεν παύει να αντιστέκεται στο εκδικητικό σήμερα της οικονομικής και ηθικοπλαστικής κρίσης: «Αντιστέκομαι στη φθορά της καθημερινότητας, γράφοντας, ανακαλύπτοντας μαζί σας τα χρώματα της ζωής, τα οράματα, την τέχνη του έρωτα, την κατανόηση του παρόντος, τη φρεναπάτη του παρελθόντος, για ν’ αφυπνίσουμε μαζί τη σκέψη μας, να επικοινωνήσουμε, ν’ ανελιχθούμε για τη λύτρωση της ψυχής», λέει.