Η ζωή θέλει τίμια χέρια!

ΖΗΚΟΣ ΚΟΝΤΗΣ

" Ξεκίνησα με δανεικά εργαλεία

όμως έβαλα πολύ μεράκι και αγάπη σε ότι έφτιαχνα"

Συνένtευξη στην Σοφία Διγενή-Κολιοτάση

sofiadigenis@gmail.com

Είναι από τους ανθρώπους που το σπίρτο της καρδιάς τους φαίνεται στα μάτια τους. Χαμογελαστός, με διάθεση για να εξυπηρετήσει ο ίδιος όποιον μπαίνει στο φανοποιείο του και πάντα πρόθυμος να ακούσει το πρόβλημά του.  Εκεί στην Οδό Εθνικής Αντιστάσεως και Καρυάτιδος γωνία ο Ζήκος Κόντης έχει από τη δεκαετία του ΄80 δημιουργήσει μια επιχείρηση που διατηρεί ένα καλό όνομα. Εδώ τον συναντήσαμε. Να «ξετσαλακώνει» αυτοκίνητα.

Από παιδί 12 -13 χρόνων είναι σε αυτή τη δουλειά. Τα χέρια του έχουν μάθει τα μυστικά της λαμαρίνας και το πώς να αναμορφώνουν αυτοκίνητα κι από μάζες τσαλακωμένες, να τα κάνουν καινούργια. Έφυγε από το χωριό του, την Κεραμίτσα Θεσπρωτίας, ένα ορεινό χωριό του δήμου Φιλιατών και ήρθε στην Αθήνα. «Μπήκα αμέσως στη δουλειά, στη μουτζούρα. Οι συνθήκες τότε ήταν πολύ δύσκολες. Η ανάγκη για να βγει το μεροκάματο πολύ μεγάλη. Οι νέοι και οι νέες της γενιά μου έμπαιναν από παιδιά σχεδόν στη δουλειά. Στο Βοτανικό, εδώ που τότε ήταν όλα τα συνεργεία, βρέθηκα ανάμεσα σε ανθρώπους της βιοπάλης. Πολλοί ήταν και συγχωριανοί μου. Υπήρχε πολύ Ηπειρώτικο στοιχείο γύρω μου. Αυτό με έκανε να νιώθω καλά. Ήταν ένα κίνητρο να ασχοληθώ και με τα κοινά από τότε. Στον Σύλλογο Αδελφότητα Κεραμιτσιωτών Αθήνας που υπάρχει από το 1924, υπηρέτησα 18 χρόνια στο ΔΣ με αγάπη και ζήλο» λέει.

Το χωριατόπαιδο που έγινε επιχειρηματίας

Φυσικά εκείνη την εποχή για ένα παιδί 13 χρονών η Αθήνα ήταν τόπος ξενιτειάς με όλα όσα κλείνει μέσα της η λέξη. «…Και φόβους και ανασφάλειες είχα όπως όλοι. Ήμουν ένα χωριατόπαιδο που πάλευε να μάθει μια τέχνη και να επιβιώσει. Αλλά έπεσα σε καλούς ανθρώπους. Το πρώτο μου αφεντικό, ο Δημήτρης Ζούμπος ήταν από την Καρδίτσα. Με είχε σαν παιδί του. Κοντά του έμαθα την τέχνη του φανοποιού. Μετά δούλεψα κι αλλού. Δεν την φοβήθηκα την μουτζούρα. Προσπαθούσα να γίνω όλο και καλύτερος».

Για να σταθεί όμως κανείς μέσα στην γιγαντούπολη της Αθήνας, να μπορέσει να περάσει από τη ξένη δουλειά στην δική του επαγγελματική στέγη θέλει να έχει κάτι ξεχωριστό. Ο Ζήκος Κόντης, που όλοι τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα αλλά με απόλυτο σεβασμό, μας εξήγησε τι ήταν αυτό που τον έκανε επιτυχημένο επαγγελματία: «Συνέπεια και τιμιότητα χρειάζεται να έχει κάποιος για να επιτύχει επαγγελματικά. Η δουλειά και η ζωή θέλουν τίμια χέρια!! Αυτό διδάχθηκα από την οικογένειά μου κι από τους ανθρώπους του τόπου μου» μας είπε.

Ο Ζήκος Κόντης πήγε στο Νυχτερινό Τεχνικό Γυμνάσιο έπειτα από παρότρυνση του καθηγητή εξάδελφού του Γιώργου Μαστορίδη και πήρε πτυχίο τεχνίτη. Πάντα όμως τον έτρωγε να στήσει την δική του επιχείρηση. Έτσι κι έγινε. Το 1982 έφτιαξε το δικό του φαναρτζίδικο στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως στο Περιστέρι. «Ξεκίνησα με δανεικά εργαλεία γιατί λεφτά δεν υπήρχαν. Όμως έβαλα πολύ μεράκι και αγάπη για να κρατήσω την επιχείρηση αυτή. Ήθελα και ακόμα επιμένω να φεύγει ο πελάτης πάντα ευχαριστημένος. Είχα πάντα προσωπική επαφή. Ήξερα ότι το αυτοκίνητό του είναι μέρος του εαυτού του. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να το πάρει πίσω στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Αυτό είναι που πέρασα και στους γιούς μου».

Ο Ζήκος Κόντης έχει δύο γιούς τον Διονύση και τον Ηλία που έμαθαν κοντά του τη δουλειά του φαναρτζή και την εξέλιξαν. «Είμαι πάντα από κοντά» λέει. «Τους παροτρύνω να είναι από πολύ νωρίς το πρωί στο μαγαζί τους. Να είναι τίμιοι και σωστοί. Να έχουν αγάπη για τη δουλειά τους. Ξέρω πως έτσι ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες εποχές θα μπορέσουν να σταθούν και να συνεχίσουν. Χαίρομαι που στη δουλειά τηρήσαμε την κανόνα προϊστάμενου και εργαζόμενου. Που δεν μείναμε στη σχέση πατέρα και υιών».

 

Διακρίνω μέσα από τα λόγια του μια απλή λαϊκή σοφία. Αυτή που έχουν οι άνθρωποι της παλιάς σχολής. Αυτό λοιπόν, που λένε οι γείτονες και φίλοι του Ζήκου Κόντη, ότι είναι καλός επαγγελματίας και καλός οικογενειάρχης αληθεύει. Φρόντισε να δώσει στρωμένο δρόμο στα παιδιά του και τη δυνατότητα να πάνε πιο πέρα την επιχείρησή. Μένει δίπλα τους. Τα υποστηρίζει και τα παιδιά του σέβονται τον κόπο του και αναγνωρίζουν την προσπάθειά του.

Η ψυχή της γειτονιάς

Ο Ζήκος Κόντης είναι αγαπητός από πολλούς. Είναι ο άνθρωπος που συμβολίζει την όμορφη Κεραμίτσα στους Περιστεριώτες Κεραμιτσιώτες. Θήτευσε στον Σύλλογο Ηπειρωτών αρκετά χρόνια και είναι γνωστό το έργο του για την διάσωση και τη διάδοση της Ηπειρώτικης Παράδοσης.

Καμαρώνει και όχι άδικα που για πρώτη φορά έθεσε υποψηφιότητα με τον Δήμαρχο Περιστερίου ΑνδρέαΠαχατουρίδη και μάζεψε 866 ψήφους. Αυτό βέβαια δεν είναι διόλου τυχαίο. Αφού ο Ζήκος Κόντης είναι η ψυχή της γειτονιάς του. Είναι ο άνθρωπος που θα πάνε να του πουν για το πρόβλημα κι εκείνος θα φροντίσει να το φέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο και να ζητήσει λύσεις. Από το 1986 κάτοικος Περιστερίου ξέρει τις πληγές του. Ξέρει πόσο πλήττει τους Περιστεριώτες η ανεργία. «Πρέπει να το παλέψουμε» λέει. «Προσωπικά κάνω ότι μπορώ για να έχουν και δύο τρείς άλλοι εργασία. Δεν επαναπαύομαι στο ότι έφτιαξα δύο φανοποιεία αλλά συνεχίζω να εργάζομαι για να τα κρατήσω. Δεν φτάνει να κάνει κάποιος όνομα πρέπει και να το διατηρεί κι αυτό απαιτεί συνεχή και σκληρή δουλειά!»